czwartek, 14 maja 2020

Strona tytułowa pracy dyplomowej

Strona tytułowa powinna zawierać pełną nazwę szkoły; nazwę Wydziału (np. Wydział Psychologii); godło szkoły; imiona i nazwisko M; tryb studiów M; numer albumu M; tytuł pracy; formułę wskazującą, że jest to praca magisterska napisana pod kierunkiem określonego Promotora; skrót tytułu naukowego Promotora; imię i nazwisko Promotora; nazwę miejscowości będącej siedzibą uczelni (np. Warszawa); miesiąc (słownie) i rok ukończenia pracy.

Strona tytułowa pracy dyplomowej jest jednym z najważniejszych elementów formalnych każdego dokumentu akademickiego, pełniąc rolę pierwszego kontaktu z czytelnikiem i komisją oceniającą. Jej odpowiednie przygotowanie jest kluczowe dla zapewnienia profesjonalizmu oraz spełnienia wymogów uczelni. Oto kompleksowy przewodnik po elementach, które powinny znaleźć się na stronie tytułowej pracy dyplomowej, a także o zasadach jej przygotowania, które pozwolą magistrantom na stworzenie dokumentu zgodnego z obowiązującymi standardami.

Na stronie tytułowej powinny znaleźć się kluczowe informacje dotyczące pracy dyplomowej, a także dane identyfikacyjne autora, promotora oraz uczelni. Pierwszym elementem strony tytułowej jest pełny tytuł pracy dyplomowej. Tytuł powinien być precyzyjny i jednoznaczny, jasno odzwierciedlający tematykę oraz cel badania. Powinien być napisany w sposób formalny, unikając skrótów i niepotrzebnych ozdobników. Warto, aby tytuł był na tyle szczegółowy, by odbiorca od razu mógł zrozumieć, na jaki temat koncentruje się praca.

Pod tytułem powinno znaleźć się imię i nazwisko autora pracy dyplomowej. Imię i nazwisko powinny być umieszczone w pełnej formie, bez skrótów. Pod nazwiskiem autora wpisuje się dane dotyczące uczelni, a w szczególności nazwę wydziału oraz katedry, do której należy. Uczelnia powinna być podana pełną nazwą, zgodnie z jej oficjalnym brzmieniem. Następnie, na stronie tytułowej umieszcza się dane promotora pracy, czyli osoby, która nadzorowała prace nad dokumentem. Należy podać imię i nazwisko promotora oraz jego stopień naukowy lub tytuł akademicki. W przypadku prac dyplomowych, które były nadzorowane przez więcej niż jednego promotora, należy wymienić ich wszystkich, zazwyczaj w kolejności alfabetycznej.

Kolejnym elementem strony tytułowej jest informacja dotycząca stopnia naukowego, do którego odnosi się praca. W przypadku pracy magisterskiej, należy zaznaczyć, że jest to praca magisterska, podczas gdy prace licencjackie będą oznaczone jako takie. Informacja ta często znajduje się w dolnej części strony tytułowej. Ważne jest, aby informacje te były zgodne z wytycznymi uczelni oraz z systemem numeracji stopni naukowych.

Na stronie tytułowej należy również umieścić datę złożenia pracy dyplomowej. Data powinna być podana w formie miesiąc-rok, zgodnie z przyjętymi standardami. Data jest istotna, ponieważ stanowi punkt odniesienia dla oceny aktualności pracy oraz dla ewentualnych późniejszych analiz i referencji.

Dodatkowo, na stronie tytułowej często umieszczana jest informacja o rodzaju pracy dyplomowej, czyli czy jest to praca magisterska, licencjacka czy innego rodzaju. W niektórych przypadkach uczelnie mogą wymagać umieszczenia numeru indeksu autora, jednak te wymagania mogą się różnić w zależności od uczelni i jej regulaminów. Warto upewnić się, jakie są dokładne wytyczne dotyczące numerów indeksów czy innych dodatkowych informacji.

Na stronie tytułowej należy zadbać o odpowiedni układ graficzny, aby dokument prezentował się profesjonalnie. Tekst powinien być wyjustowany, a czcionka czytelna i zgodna z wymogami uczelni. Zazwyczaj preferowane są czcionki typu Times New Roman o rozmiarze 12 punktów, ale warto sprawdzić specyficzne wytyczne uczelni w tym zakresie. Marginesy również powinny być zgodne z wytycznymi, zazwyczaj wynoszące 1 cal z każdej strony.

Strona tytułowa jest wizytówką pracy dyplomowej i jej staranne przygotowanie jest istotne dla pierwszego wrażenia, jakie dokument wywiera na czytelniku. Powinna być wolna od błędów ortograficznych, gramatycznych i formatowych. Przestrzeganie zasad dotyczących układu i zawartości strony tytułowej nie tylko zwiększa profesjonalizm pracy, ale także zapewnia, że dokument spełnia wszystkie formalne wymogi akademickie.

Warto pamiętać, że w zależności od uczelni i kierunku studiów, mogą istnieć dodatkowe wymagania dotyczące strony tytułowej. Dlatego przed przystąpieniem do jej tworzenia, warto dokładnie zapoznać się z wytycznymi uczelni, które mogą być zawarte w regulaminach dotyczących prac dyplomowych lub dostarczane przez promotora.

Strona tytułowa pracy dyplomowej jest kluczowym elementem, który wymaga szczególnej uwagi. Musi zawierać pełne dane autora, promotora, tytuł pracy oraz dodatkowe informacje zgodne z wymaganiami uczelni. Poprawne sformatowanie i dokładne wypełnienie wszystkich wymaganych pól są niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości dokumentu oraz jego profesjonalnego odbioru.

wtorek, 28 kwietnia 2020

Zawartość poszczególnych części pracy dyplomowej

Zawartość poszczególnych części pracy dyplomowej ma kluczowe znaczenie dla jej struktury i spójności. Każda sekcja powinna być starannie zaplanowana i dobrze opracowana, aby zapewnić jasność i precyzję przekazu. Poniżej przedstawiam szczegółowy przewodnik po zawartości każdej z głównych części pracy dyplomowej.

Praca dyplomowa zaczyna się od strony tytułowej. To pierwszy element, który przykuwa uwagę czytelnika i dostarcza podstawowych informacji na temat pracy. Na stronie tytułowej powinny znaleźć się: pełny tytuł pracy, który powinien być zwięzły i precyzyjny, imię i nazwisko autora, nazwisko promotora, nazwa uczelni, wydziału oraz data złożenia pracy. Powinna ona być estetyczna, czytelna i zgodna z wymogami uczelni lub wydziału.

Bezpośrednio po stronie tytułowej często znajduje się oświadczenie autora. W tym dokumencie autor deklaruje, że praca jest jego własnym dziełem, przygotowanym samodzielnie i zgodnie z zasadami etyki badawczej. Oświadczenie to może również zawierać informacje o używanych materiałach źródłowych oraz deklarację o przestrzeganiu zasad dotyczących plagiatu. Jest to ważny element, który potwierdza autentyczność pracy.

Kolejnym elementem jest abstrakt, który stanowi krótki przegląd głównych elementów pracy. Abstrakt powinien zawierać cel badań, metodologię, kluczowe wyniki oraz główne wnioski. Powinien być napisany w sposób zwięzły i jasny, aby umożliwić szybkie zapoznanie się z głównymi ustaleniami pracy. W zależności od wymagań uczelni, może być konieczne dostarczenie wersji abstraktu w języku angielskim, obok wersji w języku polskim.

Po abstrakcie znajduje się spis treści, który przedstawia strukturę pracy oraz numery stron, na których znajdują się poszczególne sekcje i podrozdziały. Spis treści powinien być aktualizowany na bieżąco, aby odzwierciedlał rzeczywisty układ dokumentu. Pomaga to w nawigacji po pracy i ułatwia czytelnikowi szybkie odnalezienie interesujących go fragmentów.

Wstęp stanowi wprowadzenie do tematu pracy dyplomowej. W tej sekcji należy przedstawić kontekst badania, uzasadnić wybór tematu oraz określić cele badawcze. Warto również wskazać, jakie pytania badawcze mają być rozwiązane i jakie znaczenie ma przeprowadzone badanie. Wstęp powinien także zawierać krótką prezentację przeglądu literatury oraz wskazać, w jaki sposób praca wpisuje się w istniejące badania oraz jakie luki w wiedzy ma na celu wypełnić.

Po wstępie następuje część teoretyczna, która jest podstawą dla przeprowadzonego badania. W tej części należy omówić najważniejsze teorie, modele, definicje oraz koncepcje związane z tematem pracy. Celem tej sekcji jest dostarczenie czytelnikowi niezbędnego kontekstu teoretycznego, na którym opiera się badanie. Należy także wskazać luki w literaturze, które badanie ma na celu wypełnić, oraz odniesienia do kluczowych prac w danej dziedzinie.

Następnie w pracy dyplomowej znajduje się metodologia, która opisuje metody i techniki badawcze zastosowane w pracy. W tej części należy szczegółowo przedstawić, jakie metody były używane do zbierania i analizy danych, dlaczego były one odpowiednie do realizacji celów badawczych oraz jakie były główne kroki w przeprowadzeniu badań. Opis metodologii powinien obejmować informacje na temat narzędzi badawczych, procedur, kryteriów doboru próby oraz ewentualnych ograniczeń badania.

Po sekcji metodologii następuje prezentacja wyników badań. W tej części należy przedstawić uzyskane dane w sposób jasny i uporządkowany. Wyniki mogą być przedstawiane w formie tabel, wykresów, diagramów oraz opisów tekstowych. Powinny one być prezentowane obiektywnie, bez interpretacji, z naciskiem na klarowność i czytelność.

Kolejną sekcją jest dyskusja, w której omawia się znaczenie uzyskanych rezultatów. Należy analizować wyniki w kontekście postawionych celów i hipotez, porównywać je z istniejącą literaturą oraz wskazywać implikacje dla teorii i praktyki. W tej części warto również omówić ewentualne ograniczenia badania, błędy oraz sugestie dotyczące przyszłych badań.

Na końcu pracy dyplomowej znajdują się wnioski końcowe, które stanowią podsumowanie głównych ustaleń badania. Należy jasno określić, jakie są kluczowe rezultaty badania, ich znaczenie oraz jakie rekomendacje można z nich wyciągnąć dla praktyki lub przyszłych badań. Wnioski końcowe powinny syntetyzować najważniejsze elementy pracy i ukazywać ich szerszy kontekst.

Bibliografia jest kolejnym istotnym elementem pracy dyplomowej, w której należy wymienić wszystkie źródła wykorzystane podczas pisania pracy. Bibliografia powinna być uporządkowana według określonych zasad, takich jak alfabetyczne uporządkowanie według nazwisk autorów lub tytułów, oraz zawierać pełne dane bibliograficzne, takie jak autor, tytuł, miejsce i rok wydania oraz numery stron, jeśli są stosowne.

Na końcu pracy znajdują się załączniki, które mogą zawierać dodatkowe materiały wspierające przeprowadzone badania. Załączniki mogą obejmować surowe dane, kwestionariusze, formularze, pełne wersje narzędzi badawczych, a także inne dokumenty, które mogą być istotne dla zrozumienia i weryfikacji przeprowadzonych badań. Załączniki powinny być dobrze zorganizowane, opisane i odniesione w odpowiednich miejscach pracy.

Każda część pracy dyplomowej ma swoją określoną rolę i powinna być starannie przygotowana. Strona tytułowa, oświadczenie autora, abstrakt, spis treści, wstęp, część teoretyczna, metodologia, wyniki badań, dyskusja, wnioski końcowe, bibliografia oraz załączniki są kluczowymi elementami, które razem tworzą kompleksowy i spójny dokument. Każda z tych sekcji musi być dobrze przemyślana i dokładnie opracowana, aby zapewnić wysoką jakość pracy dyplomowej i spełnić wymagania akademickie.

1.Typowa praca dyplomowa lub magisterska, powinna zawierać podział na:

a) część teoretyczną (ilość rozdziałów podyktowana tematem opracowania), która
obejmowałaby:
  • dogłębne wyjaśnienie wszelkich pojęć, terminów i definicji związanych z tematem pracy (pokazać wszechstronny przegląd literatury przedmiotu),
  • omówienie zasad, funkcji, klasyfikacji składników, strategii, itp.,
  • analizę metod i technik badawczych występujących w wybranym temacie i ich wybór dla potrzeb badań empirycznych, 
b) część badawczą (praktyczną, empiryczną) — obejmującą dwa do trzech rozdziałów, w których zawarte będą:
  • krótki opis (ogólną charakterystykę) dotyczący obiektu badań (firmy, procesu, tendencji),
  • analizę i opis instytucji lub zjawisk będących przedmiotem pracy,
  • zasadnicze wnioski i propozycje usprawnień w zakresie analizowanego przedmiotu pracy,
  • ocenę możliwości i warunków wdrożenia zmian oraz oszacowanie ewentualnych efektów i kosztów zmian. 
2. Część teoretyczna i w mniejszym stopniu praktyczna powinny wykazać dobrą i szeroką
znajomość literatury przedmiotu przez autora pracy, przejawiającą się m.in. cytatami i
odniesieniami (w tym również krytycznymi) do prac innych autorów.

piątek, 6 marca 2020

Zasady umieszczania odsyłaczy- informacje internetowe w pracach dyplomowych

Podstawową zasadą cytowania informacji elektronicznych jest precyzyjna kon­strukcja odsyłaczy. Ma ona umożliwiać czytelnikowi pracy ponowne odnalezie­nie w internecie przytoczonych w tekście danych. Zatem podając adres World Wide Web należy używać takiej samej wielkości liter, znaków przestankowych i odstępów, jakie występują w formacie funkcjonującym w internecie. 

Uniwersalny format odsyłaczy dla dokumentów publikowanych w sieci składa się z następujących elementów:
1. Pierwsza litera imienia, nazwisko autora tekstu.
2. Data publikacji bądź informacja o braku daty, jeśli jest ona nieosiągalna.
3. Tytuł cytowanego artykułu/notki/eseju/fragmentu tekstu.
4. Nazwa pisma, z jakiego pochodzi artykuł bądź nazwa portalu internetowe­go/instytucji.
5. Pełny adres strony www.
6. Data odszukania przez nas w sieci cytowanego dokumentu.

Przykłady odsyłaczy:
- artykuły prasowe dostępne online:

R. Pucek : (2002.05.20). O nie potrzebnej nieśmiałości. Spór o billboardy. Rzeczpospolita. arch.rp.pl/a/rz/2002/05/20020520/200205200057.html?k=on&t=2002042220020522 (2002.05.23)
- komentarze publikowane na stronach portali internetowych:

M. Siudaj: (2002.05.23). W maju bez obniżki stóp. Konflikt z rządem utrudnia RPP decyzje. Wirtualna Polska.
inwestycje.wp.pl/index.htmI?a=1&b=1&c=10&POD=3&P[numer]=266562&P[obr]=pr&P[godzina ]=1000&P[dzien]=23052002 (2002.05.23)
- w przypadku braku autora publikacji zaczynamy od tytułu publikacji:
Zmalało bezrobocie. (2002.05.23). Wprost.
wprost.pl/index.php?opcia=news&id_newsa=11622. (2002.05.23).
- jeśli własnymi słowami opisujemy fragment publikacji online stosujemy skrót: Por.:
Por.: M. Siudaj: (2002.05.23). W maju bez obniżki stóp. Konflikt z rządem utrudnia RPP decyzje. Wirtu­alna Polska.
inwestycje.wp.pl/index.html?a=1&b=1&c=10&POD=3&P[numer]=266562&P[obr]=pr&P[godzina ]=1000&P[dzien]=23052002 (2002.05.23)
- inny przykład:
Barometr Nastrojów Ekonomicznych Ludności Kwiecień '2002. (2002). Instytut Badania Opinii i Rynku PENTOR
pentor.com.pl/nasze-publikacje/index.html (2002.05.23) 

Forma odsyłaczy/przypisów musi być jednolita w całej pracy.

Cytaty.

W pracach naukowych wymagane jest niekiedy przytaczanie sformułowań wy­powiedzianych przez innych autorów. Może to wynikać z konieczności potwier­dzenia własnych hipotez, twierdzeń lub też z potrzeby zakwestionowania poglą­dów innych autorów. Wierne i dosłowne przytoczenie cudzych słów nazywa się cytatem. Z punktu widzenia treści pracy jest to "tekst w tekście", wymagający wyróżnienia merytorycznego i poligraficznego. 

Wyróżnieniem merytorycznym jest konieczność powołania się na źródło, z którego cytat pochodzi. Powoływanie się na źródło powinno zawierać wszystkie informacje bibliograficzne, tzn. podstawowe elementy identyfikacyjne dokumentu, z którego cytat zaczerpnięto. Informację bibliograficzną należy podawać w postaci przypi­su bibliograficznego. 

Zaczerpnięcie cudzych sformułowań w dosłownym brzmieniu, bez ujęcia w cu­dzysłów i odwołania się do publikacji, z której ją zaczerpnięto, jest niedozwolone nie tylko w pracach naukowych i nazywa się plagiatem. 

Wyróżnieniem poligraficznym jest ujęcie cytatu w cudzysłów. Do cytatów moż­na wprowadzać wyrazy lub zwroty własne, należy jednak wyraźnie to zaznaczyć w treści cytatu w postaci nawiasów kwadratowych, np.: "zarówno zmęczenie [fi­zyczne czy nerwowe], jak i znużenie [psychiczne] są stanami obiektywnymi or­ganizmu". 

Teksty cytowanego fragmentu można też skracać. Skrócenie cytatu przez opuszczenie jego fragmentu zaznacza się za pomocą trzech kropek umieszczo­nych w nawiasach kwadratowych. Skrócenie zaś cytatu polegające na opuszcze­niu początkowej lub końcowej części zdania zaznacza się trzema kropkami bez nawiasów, np.: "Brak [...] przypisów dyskwalifikuje pracę dyplomową, gdyż dowodzi, że piszący nie opanował literatury przedmiotu..." 

W pracach naukowych istotne znaczenie ma też wybór wydania cytowanego dzieła. Cytować należy zawsze z wydania ostatniego lub najbardziej dostępnego, np. z książki, a nie z czasopisma (jeżeli dany tekst opublikowano w wydaniu książkowym).

czwartek, 20 lutego 2020

Oświadczenie promotora o dopuszczeniu pracy dyplomowej do obrony

Oświadczam, że praca została przygotowana pod moim kierunkiem, akceptuję treści w niej zawarte oraz zapoznałem się z raportem podobieństwa wygenerowanym przez system anty- plagiatowy.
 
Uznaję pracę za samodzielną i dopuszczam ją do obrony. 

podpis promotora

Tak wygląda przykładowe oświadczenie promotora. Na różnych uczelniach mogą obowiązywać jednak inne szablony.

Oświadczenie promotora o dopuszczeniu pracy dyplomowej do obrony jest jednym z kluczowych dokumentów w procesie końcowym pisania pracy dyplomowej. Pełni ono istotną rolę w akademickim cyklu kształcenia, formalizując zgodę promotora na przeprowadzenie obrony pracy. Przygotowanie i zrozumienie tego dokumentu wymaga uwzględnienia kilku istotnych aspektów, które mogą wpłynąć na powodzenie całego procesu.

Na początku warto zrozumieć, czym dokładnie jest oświadczenie promotora. Jest to formalny dokument, który stwierdza, że promotor pracy dyplomowej uznaje pracę za gotową do obrony. Oświadczenie to jest zwykle składane przez promotora na końcowym etapie pisania pracy dyplomowej, kiedy praca została już oceniona i zatwierdzona przez promotora jako spełniająca wymogi merytoryczne oraz formalne. Dokument ten jest podstawą do dalszych kroków w procesie, takich jak organizacja obrony i ocena pracy przez komisję egzaminacyjną.

Podstawowym celem oświadczenia jest potwierdzenie, że praca dyplomowa została ukończona w zgodzie z wymogami uczelni oraz standardami akademickimi. Oświadczenie to zazwyczaj zawiera kilka kluczowych informacji. Po pierwsze, identyfikuje promotora oraz studenta, co pozwala na jednoznaczne przypisanie dokumentu do konkretnej pracy. Zazwyczaj zawiera imię i nazwisko promotora, jego tytuł naukowy oraz funkcję, a także imię i nazwisko studenta oraz tytuł pracy dyplomowej.

W treści oświadczenia promotor powinien podkreślić, że praca została oceniona pod kątem jej merytorycznej wartości, zgodności z wymaganiami uczelni oraz poprawności formalnej. Promotor powinien wskazać, że praca jest przygotowana w odpowiedni sposób, spełnia wymogi naukowe i została dostatecznie opracowana, aby mogła być poddana obronie przed komisją egzaminacyjną. Oświadczenie powinno także wskazywać na to, że praca jest oryginalna i nie narusza zasad etyki akademickiej, takich jak plagiat.

Dodatkowo, oświadczenie promotora powinno zawierać datę oraz podpis promotora, co formalizuje proces i czyni dokument oficjalnym. Data jest istotna, ponieważ wskazuje na moment, w którym promotor zakończył ocenę pracy i wyraził zgodę na jej obronę. Podpis promotora stanowi ostateczne potwierdzenie, że dokument został przygotowany i zatwierdzony przez upoważnioną osobę.

Przygotowując oświadczenie, promotor powinien także upewnić się, że wszystkie wymagane formalności zostały spełnione. Oświadczenie to zazwyczaj jest częścią szerszego procesu administracyjnego, który może obejmować składanie dodatkowych dokumentów lub spełnianie innych wymogów uczelni. Dlatego warto zapoznać się z procedurami obowiązującymi na danej uczelni, aby upewnić się, że wszystkie wymagane kroki zostały podjęte.

Student powinien również pamiętać, że oświadczenie promotora jest dokumentem, który formalizuje zakończenie etapu pisania pracy dyplomowej i otwiera drogę do obrony. W związku z tym, warto zadbać o to, aby praca była kompletnym dokumentem, zgodnym z wymaganiami promotorów i uczelni, zanim zostanie złożona do oceny.

Podczas składania oświadczenia o dopuszczeniu pracy dyplomowej do obrony, student powinien również zadbać o terminowe złożenie wszystkich niezbędnych dokumentów w dziekanacie lub odpowiednim biurze akademickim. Oświadczenie promotora jest jednym z kluczowych dokumentów, ale w procesie obrony mogą być wymagane także inne dokumenty, takie jak formularze zgłoszeniowe, potwierdzenia złożenia pracy czy dodatkowe dokumenty administracyjne.

Warto także, aby student był świadomy, że decyzja promotora o dopuszczeniu pracy do obrony oznacza, że praca została oceniona pozytywnie, ale nie gwarantuje jeszcze pomyślnego wyniku obrony. Proces obrony obejmuje dodatkowe etapy, takie jak przygotowanie prezentacji, przygotowanie się do odpowiedzi na pytania komisji oraz przeprowadzenie samej obrony, która jest kluczowym momentem kończącym cały proces.

Oświadczenie promotora o dopuszczeniu pracy dyplomowej do obrony jest istotnym elementem formalnym, który potwierdza gotowość pracy do oceny przez komisję egzaminacyjną. Obejmuje ono informacje o pracy oraz jej ocenie przez promotora, a także stanowi formalne zakończenie etapu pisania i przygotowania pracy. Staranność w przygotowaniu oświadczenia oraz spełnianie wszystkich wymogów uczelni są kluczowe dla pomyślnego zakończenia procesu pisania i obrony pracy dyplomowej.

środa, 22 stycznia 2020

Hipotezy w pracach dyplomowych


Hipoteza w pracy dyplomowej jest to proponowana przez nas odpowiedź, jakiej można udzielić na pytanie badawcze. Jest ona wyrażana w postaci jasno określonego związku pomiędzy zmienną zależną i zmienną niezależną. Hipotezy to proponowane odpowiedzi, ponieważ zostaną one zweryfikowane dopiero po przeprowadzeniu badań empirycznych. Budując hipotezę, badacz nie wie, czy ona potwierdzona czy nie. Najpierw hipotezy tworzymy, a potem je weryfikujemy. Jeżeli hipoteza zostanie odrzucona, to należy zbudować następną: jeżeli hipoteza zostanie przyjęta, to będzie ona włączona do wiedzy naukowej[1].

Głównym etapem przyjętej procedury badawczej w opracowaniu jest sformułowanie hipotez, czyli antycypacji co do kierunku i charakteru zależności między zjawiskami. Stąd,  następujące założenia główne, obraz uwarunkowań zachowań współpracowników w sytuacji awansu przyjęłam następujące założenia:

X – oznacza postawioną hipotezę

Tabela 2 - Przedstawia zachowania i ich kierunek do problemu badawczego.


ZACHOWANIA

POZYTYWNE
NEGATYWNE
ZACHOWANIA INDYWIDUALNE


1.1. Efekty pracy.
X

1.2. Odpowiedzialność osobista.


1.3. Reprezentowanie firmy.


1.4. Motywacja do pracy.
X

1.5. Pomoc zespołu w rozwoju zawodowym.


1.6. Posiadana wiedza na temat firmy.


1.7. Umiejętności kierownicze.

X
1.8. Pomoc przełożonego w karierze.
X

1.9. Relacje przełożony-pracownik.


1.10. Samokontrola na stanowisku pracy


ZACHOWANIA GRUPOWE


2.1. Reakcje pracowników.
X

2.2. Istniejące konflikty.

X
2.3. Współpraca między brygadami.


2.4. Pomoc byłych współpracowników.

X
2.5. Pomoc obecnych współpracowników.


2.6. Akceptacja współpracowników.


2.7. Ocena ścieżki awansu.
X

2.8. Relacje między pracownikami.


ZACHOWANIA KIEROWNICZE


3.1. Relacje między nowymi przełożonymi.


3.2. Relacje między poprzednim przełożonym.

X
3.3. Okazywanie władzy.

X
3.4. Pomoc przełożonych.
X

3.5. Dbanie o wyniki pracy.
X

3.6. Troska kierowników o dalszy rozwój zawodowy.
X

3.7. Szacunek kierowników i ich uznanie.


Źródło: opracowanie własne.

Przez pojęcie pozytywne należy rozumieć wartość + (plus) w skali czterostopniowej.
Przez pojęcie negatywne należy rozumieć wartość – (minus) w skali czterostopniowej.


[1] Frankfort - Nachmias Ch. Nachmias D. „Metody badawcze w naukach społecznych“. Zysk i S-ka, Poznań 2001r.

czwartek, 19 grudnia 2019

Ocena układu pracy dyplomowej

Po opisie układu pracy (liczba części, rozdziałów) oraz ich relacji ilościowych przystępuje się do oceny układu (konstrukcji) pracy. 

Poszczególne rozdziały i podrozdziały muszą pozostawać we wzajemnych, logicznych związkach. W szczególności ważne są ich związki podrzędności i nadrzędności oraz kolejność i logika wywodu. Ważnym elementem branym pod uwagę przy ocenie jest spójność pracy (części, rozdziały, podrozdziały, akapity) - najdo­bit­niej wyrażająca się w spisie treści, sporządzanym metodą numeracji pozycyjnej. 

Zwraca się także uwagę na takie elementy, jak podział treści zgodny z wagą poruszanych zagadnień czy “estetyka” konstrukcji pracy. Analizując poszczególne tezy zwraca się uwagę na ich kompletność.

Ocena układu pracy dyplomowej jest ważnym etapem w procesie tworzenia dokumentu, który ma na celu nie tylko prezentację wyników badań, ale także zapewnienie czytelności i spójności całego tekstu. Struktura i organizacja pracy dyplomowej mają istotny wpływ na jej odbiór i ocenę przez komisję egzaminacyjną oraz innych czytelników. Właściwy układ pracy pomaga w klarownym przedstawieniu tematu, metodologii, wyników oraz wniosków, a także w efektywnym przekazaniu informacji. W tym poradniku omówimy, na co należy zwrócić szczególną uwagę przy ocenie układu pracy dyplomowej, aby zapewnić jej wysoką jakość i spełnienie wymogów akademickich.

Na początek, warto podkreślić, że układ pracy dyplomowej powinien być zgodny z wymogami instytucji akademickiej, w której praca jest składana. Różne uczelnie mogą mieć specyficzne wymagania dotyczące struktury pracy, które należy dokładnie przeanalizować i zastosować. Zazwyczaj jednak każda praca dyplomowa, niezależnie od uczelni, zawiera kilka podstawowych sekcji, które powinny być odpowiednio zorganizowane i przygotowane.

Pierwszym elementem każdej pracy dyplomowej jest strona tytułowa. Na tej stronie powinny znaleźć się kluczowe informacje takie jak tytuł pracy, imię i nazwisko autora, imię i nazwisko promotora, nazwa uczelni, wydziału, kierunku oraz data złożenia pracy. Strona tytułowa powinna być estetyczna i zgodna z wymaganiami formalnymi uczelni.

Po stronie tytułowej następuje spis treści, który jest niezbędny do zorientowania się w strukturze dokumentu. Spis treści powinien być dokładny i zawierać wszystkie istotne sekcje oraz podsekcje pracy, a także numery stron, na których się znajdują. Dobrze skonstruowany spis treści ułatwia nawigację po pracy i pozwala na szybkie odnalezienie interesujących fragmentów.

Wstęp jest kolejną ważną częścią pracy dyplomowej. Powinien wprowadzać w tematykę pracy, określać cel badań, przedstawić problem badawczy oraz uzasadnić wybór tematu. Wstęp powinien również zawierać krótkie omówienie struktury pracy, co pozwala czytelnikowi na lepsze zrozumienie, jakie zagadnienia będą poruszane w kolejnych częściach.

Następnie zazwyczaj znajduje się przegląd literatury, który ma na celu przedstawienie istniejących badań oraz teorii związanych z tematem pracy. Ta sekcja jest istotna, ponieważ pokazuje, jak Twoja praca wpisuje się w dotychczasowy stan wiedzy i jakie luki w badaniach może uzupełniać. Przegląd literatury powinien być dobrze zorganizowany, tematycznie uporządkowany i krytyczny wobec źródeł.

Kolejnym elementem jest metodologia badawcza, która szczegółowo opisuje zastosowane metody badawcze, techniki zbierania danych oraz procedury analityczne. Ta sekcja powinna być na tyle szczegółowa, aby umożliwić innym badaczom replikację badań. Opis metodologii powinien być klarowny i zrozumiały, z naciskiem na uzasadnienie wyboru metod oraz procedur.

Wyniki to sekcja, w której prezentujesz dane uzyskane w wyniku badań. Powinna zawierać szczegółowy opis wyników, często wspomagany tabelami, wykresami i innymi formami wizualizacji. Wyniki powinny być przedstawione w sposób obiektywny, bez interpretacji, która zostanie zarezerwowana na późniejszą część pracy.

Dyskusja jest miejscem, gdzie interpretujesz wyniki swoich badań. Powinieneś porównać swoje wyniki z wcześniejszymi badaniami, omówić ich implikacje oraz wskazać ewentualne ograniczenia badań. Dyskusja powinna być dobrze zorganizowana, z wyraźnym oddzieleniem poszczególnych tematów i zagadnień.

Sekcja wniosków podsumowuje najważniejsze odkrycia i zalecenia wynikające z badań. Powinieneś jasno przedstawić, jakie wnioski można wyciągnąć z przeprowadzonych badań oraz jakie mają one znaczenie dla dziedziny. Wnioski powinny być spójne z wcześniej przedstawionymi wynikami i dyskusją.

Na końcu pracy dyplomowej zwykle znajduje się bibliografia, która powinna zawierać wszystkie źródła, na które powołujesz się w pracy. Bibliografia powinna być ułożona zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stylu cytowania przyjętymi przez uczelnię lub wydział. Powinna być kompletna i dokładna, aby umożliwić czytelnikom dotarcie do źródeł, z których korzystałeś.

Dodatkowo, w pracy dyplomowej mogą pojawić się załączniki, które zawierają dodatkowe materiały takie jak pełne zestawy danych, kwestionariusze, wywiady czy dodatkowe analizy. Załączniki powinny być umieszczone na końcu pracy i opisane w spisie treści.

Podczas oceny układu pracy dyplomowej należy również zwrócić uwagę na estetykę dokumentu. Tekst powinien być czytelny, z odpowiednio dobraną czcionką, marginesami i interlinią. Dokument powinien być starannie sformatowany, aby uniknąć chaotycznego wyglądu i zapewnić profesjonalny wygląd.

Kończąc, układ pracy dyplomowej ma kluczowe znaczenie dla jej odbioru. Dobrze zorganizowana praca, która jest zgodna z wymaganiami akademickimi i formalnymi, zwiększa jej czytelność i wpływa na pozytywną ocenę przez komisję. Zadbaj o to, aby każdy element pracy był starannie przemyślany i odpowiednio sformatowany, co przyczyni się do sukcesu całego procesu.

środa, 6 listopada 2019

Kolory w pracy dyplomowej


Kiedy obiekty są niewielkie lub cienkie, kolory stosowane w celu ich prezentacji powinny być czasem wyraźniejsze i ciemniejsze niż zwykle. Dlatego dla tekstu, cienkich linii i nie­wielkich punktów danych lepiej jest wybrać paletę intensywną.
Innym rozwiązaniem, które umożliwia pozostanie przy bardziej miękkich kolorach dla linii i punktów danych, jest pogrubienie linii i powiększenie punktu, jak poniżej:

Jasna paleta powinna być stosowana dla tych elementów tabeli i wykresów, które nie przed­stawiają danych (np. osie) i dla danych, których znaczenie chcemy umniejszyć. Przecież nie wszystkie informacje mają równą rangę. Takie informacje często musimy umieścić, ale od­grywają one niewielką rolę w wiadomości, którą chcemy komunikować.
Kiedy kolor jest stosowany w celu pogrupowania danych , chcemy, żeby kolory wyglądały na tyle różnie, aby jasno te grupy oddzielić. Pragniemy je odróżniać od siebie, ale nie w taki spo­sób, aby któryś z kolorów się wyróżniał. Powinny tylko wyglądać inaczej bez postrzeganej przez oko intensywności. W tym celu potrzebne jest zebranie takiej kolekcji barw, które będą oddalone od siebie wzdłuż spektrum kolorów tak mocno, jak to możliwe, ale pozostaną przy tym podobne w odbieranej przez oko intensywności (tzn. od jasnej barwy do ciemnej oraz od przezroczystej do wyraźnej). Oto paleta pięciu przykładowych barw, które reprezentują 3 ska­le intensywności:

Wybrane tu kolory są nie tylko łatwo wyróżnialne, ale też zrównoważone. Żaden kolor nie wychodzi przed szereg. Pierwszy wiersz zawiera barwy neutralne, nadające się do szerokiego zastosowania. Drugi wiersz zawiera intensywne barwy, które mogą zostać wykorzystane w celu podkreślenia danych. W trzecim wierszu znajdziemy paletę dla elementów o mniejszym znaczeniu, czyli paletę jasną.
Tabele i wykresy składają się z dwóch typów obiektów: odzwierciedlających rzeczywiste dane oraz takich, które żadnych wartości liczbowych nie reprezentują. Przykładowo, więk­szość wykresów używa kolumn, linii lub punktów danych w celu prezentacji wartości. To one powinny dominować na wykresie i przyciągać naszą uwagę. Pozostałe obiekty także przeka­zują jakąś informację, ale raczej mniej ważną, o charakterze wspierającym, np. tekst (tytuł wykresu, nazwa osi, etykiety osi ukazujące skali wartości i nazwy rzeczy mierzonych) lub znacznik osi, który mówi nam, gdzie konkretne wartości są umieszczone na skali.
Głównymi obiektami na wykresie, które nie dotyczą danych, są linie osi (wyłączając znacznik i etykiety, które przenoszą wartości), kolor wypełnienia tła, obramowanie (wykresu, legendy) Poszczególne elementy wykresu, niezależnie czy pokazują wartości, czy nie, zwykle funkcjo­nują najlepiej, gdy są prezentowane w określony sposób.
Elementy wykresów i tabel niezwiązane z danymi, powinny być przedstawiane jako wi­doczne tylko na tyle, na ile ich rola tego wymaga, ale nie więcej, tak aby ich nadmierna obecność nie powodowała odwrócenia uwagi od danych.
Kolory używane w celu pokazania elementów niepowiązanych z danymi powinny być jasne, przezroczyste, o niskim znaczeniu wizualnym. Oto kilka zasad, które warto zapamiętać:
-    linia osi - stosuj cienką szarą linię o średniej intensywności,
-     obramowanie - niezależnie od tego, czy dotyczy wykresu jako całości, obszaru kreślenia czy legendy, gdy obramowanie jest konieczne (a zwykle nie jest),użyj cienkiej szarej linii o śred­niej intensywności,
Niektórzy ludzie nie potrafią odróżnić kolorów, z którymi większość z nas radzi sobie cał­kiem łatwo. Może dziwić fakt, że ok. 10% mężczyzn i 1% kobiet cierpi na odchylenie percep­cji koloru, potocznie zwane daltonizmem. Większość z tych osób nie rozróżnia zielonego i czerwonego. Oznacza to, że podążając za popularną dziś konwencją kodowania niezadowala­jących wartości kolorem czerwonym a satysfakcjonujących kolorem zielonym, przedstawia­my to rozróżnienie w sposób, którego wiele osób nie dostrzega. Pomimo że to nie rozwiąże problemu dla każdej z tych osób, poniższa zasada spełnia swoje zadania dla większości z nich:
Aby zapewnić daltonistom możliwość rozróżnienia grup danych, które są w różnych kolo­rach, należy unikać łączenia na jednym obrazie czerwonego i zielonego.
Dobrym substytutem dla czerwonego i zielonego, stosowanych na mapie gorąca w celu od­różniania wartości pozytywnych od negatywnych, są czerwony i niebieski.