„Aneks", określany również jako „Załączniki" stanowi autonomiczną część danego opracowania, dlatego też umieszcza się go zawsze na samym końcu pracy. W „Aneksie" znajdują się materiały, których umieszczenie w tekście głównym lub nawet w przypisach byłoby nieuzasadnione merytorycznie lub po prostu niemożliwe z uwagi na ich rozmiary, charakter itp.
W aneksach pojawiają się zazwyczaj materiały ilustrujące daną problematykę (dane statystyczne, rysunki i fotografie, mapy, schematy), a także narzędzia badawcze, jak np. formularze ankiet. Nie zamieszcza się w nim natomiast kserokopii przeczytanych artykułów i książek.
Na końcu pracy, w aneksie, można na przykład umieścić wybrane fragmentów Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, mając m.in. na uwadze fakt, iż pisząc jakiekolwiek dzieło o charakterze naukowym, należy mieć świadomość granicy, po przekroczeniu której, dana praca przestaje być samodzielna i staje się zwykłym plagiatem (łac. plagiatus - skradziony; plagiat oznacza skopiowanie cudzego dzieła, utworu, pomysłu, odkrycia itp. i przedstawienie go pod własnym nazwiskiem). Nie jest to - na co trzeba zwrócić uwagę - problem wyłącznie moralny, ale także prawny.
W aneksie umieszcza się wszelkie informacje uzupełniające, które nie zostały włączone do właściwej części pracy. Mogą to być wszelkie dodatkowe informacje metodyczne, np. pełny kwestionariusz ankiety, tabele z oryginalnymi danymi, zestaw mikrofotografii z mikroskopu na CD, itp.
Aneks zazwyczaj zaczyna się od wykazu załączników. Oznacza to, że każdy załącznik zamieszczony w „Aneksie" powinien mieć swój numer oraz tytuł. Powinien również posiadać adres źródłowy lub informację, na jakiej podstawie został opracowany.
Materiały zebrane w „Aneksie" pełnią rolę dokumentów źródłowych i to zasadniczo odróżnia je od załączników innego rodzaju, takich jak wykaz skrótów i symboli czy wykaz tabel, wykresów, diagramów itd. (będących egzemplifikacją i potwierdzeniem lub uzupełnieniem głównego tekstu pracy). Podobną funkcję pełnią również specjalne indeksy nazwisk czy określonych nazw lub indeksy rzeczowe.
Z racji tego, że „Aneks" stanowi autonomiczną część pracy magisterskiej, należy zastosować odrębną numerację. Jeżeli zatem strony pracy numerowane są przy użyciu cyfr arabskich, to wówczas „Aneks" może być numerowany - dla odróżnienia - przy zastosowaniu cyfr rzymskich.
Przyjmuje się, że „Aneks", który często bywa używany do „pogrubienia" pracy nie powinien zajmować więcej niż 1/3 część pracy.
