Kolory w pracy dyplomowej

Kiedy obiekty są niewielkie lub cienkie, kolory stosowane w celu ich prezentacji powinny być czasem wyraźniejsze i ciemniejsze niż zwykle. Dlatego dla tekstu, cienkich linii i nie­wielkich punktów danych lepiej jest wybrać paletę intensywną.

Innym rozwiązaniem, które umożliwia pozostanie przy bardziej miękkich kolorach dla linii i punktów danych, jest pogrubienie linii i powiększenie punktu, jak poniżej:

Jasna paleta powinna być stosowana dla tych elementów tabeli i wykresów, które nie przed­stawiają danych (np. osie) i dla danych, których znaczenie chcemy umniejszyć. Przecież nie wszystkie informacje mają równą rangę. Takie informacje często musimy umieścić, ale od­grywają one niewielką rolę w wiadomości, którą chcemy komunikować.

Kiedy kolor jest stosowany w celu pogrupowania danych , chcemy, żeby kolory wyglądały na tyle różnie, aby jasno te grupy oddzielić. Pragniemy je odróżniać od siebie, ale nie w taki spo­sób, aby któryś z kolorów się wyróżniał. Powinny tylko wyglądać inaczej bez postrzeganej przez oko intensywności. W tym celu potrzebne jest zebranie takiej kolekcji barw, które będą oddalone od siebie wzdłuż spektrum kolorów tak mocno, jak to możliwe, ale pozostaną przy tym podobne w odbieranej przez oko intensywności (tzn. od jasnej barwy do ciemnej oraz od przezroczystej do wyraźnej). Oto paleta pięciu przykładowych barw, które reprezentują 3 ska­le intensywności:

Wybrane tu kolory są nie tylko łatwo wyróżnialne, ale też zrównoważone. Żaden kolor nie wychodzi przed szereg. Pierwszy wiersz zawiera barwy neutralne, nadające się do szerokiego zastosowania. Drugi wiersz zawiera intensywne barwy, które mogą zostać wykorzystane w celu podkreślenia danych. W trzecim wierszu znajdziemy paletę dla elementów o mniejszym znaczeniu, czyli paletę jasną.

Wybierz najlepszy kolor dla każdego składnika

Tabele i wykresy składają się z dwóch typów obiektów: odzwierciedlających rzeczywiste dane oraz takich, które żadnych wartości liczbowych nie reprezentują. Przykładowo, więk­szość wykresów używa kolumn, linii lub punktów danych w celu prezentacji wartości. To one powinny dominować na wykresie i przyciągać naszą uwagę. Pozostałe obiekty także przeka­zują jakąś informację, ale raczej mniej ważną, o charakterze wspierającym, np. tekst (tytuł wykresu, nazwa osi, etykiety osi ukazujące skali wartości i nazwy rzeczy mierzonych) lub znacznik osi, który mówi nam, gdzie konkretne wartości są umieszczone na skali.

Głównymi obiektami na wykresie, które nie dotyczą danych, są linie osi (wyłączając znacznik i etykiety, które przenoszą wartości), kolor wypełnienia tła, obramowanie (wykresu, legendy) Poszczególne elementy wykresu, niezależnie czy pokazują wartości, czy nie, zwykle funkcjo­nują najlepiej, gdy są prezentowane w określony sposób.

Elementy wykresów i tabel niezwiązane z danymi, powinny być przedstawiane jako wi­doczne tylko na tyle, na ile ich rola tego wymaga, ale nie więcej, tak aby ich nadmierna obecność nie powodowała odwrócenia uwagi od danych.

Kolory używane w celu pokazania elementów niepowiązanych z danymi powinny być jasne, przezroczyste, o niskim znaczeniu wizualnym. Oto kilka zasad, które warto zapamiętać:

-    linia osi - stosuj cienką szarą linię o średniej intensywności,

-     obramowanie - niezależnie od tego, czy dotyczy wykresu jako całości, obszaru kreślenia czy legendy, gdy obramowanie jest konieczne (a zwykle nie jest),użyj cienkiej szarej linii o śred­niej intensywności,

Przeszkody w percepcji koloru

Niektórzy ludzie nie potrafią odróżnić kolorów, z którymi większość z nas radzi sobie cał­kiem łatwo. Może dziwić fakt, że ok. 10% mężczyzn i 1% kobiet cierpi na odchylenie percep­cji koloru, potocznie zwane daltonizmem. Większość z tych osób nie rozróżnia zielonego i czerwonego. Oznacza to, że podążając za popularną dziś konwencją kodowania niezadowala­jących wartości kolorem czerwonym a satysfakcjonujących kolorem zielonym, przedstawia­my to rozróżnienie w sposób, którego wiele osób nie dostrzega. Pomimo że to nie rozwiąże problemu dla każdej z tych osób, poniższa zasada spełnia swoje zadania dla większości z nich:

Aby zapewnić daltonistom możliwość rozróżnienia grup danych, które są w różnych kolo­rach, należy unikać łączenia na jednym obrazie czerwonego i zielonego.

Dobrym substytutem dla czerwonego i zielonego, stosowanych na mapie gorąca w celu od­różniania wartości pozytywnych od negatywnych, są czerwony i niebieski.