środa, 25 lipca 2012

Wymogi edytorskie pracy dyplomowej


Rozmiar papieru A4


Marginesy: lustrzane, górny, dolny 2,5 cm, wewnętrzny 3,5 cm, zewnętrzny 2 cm.

Odstęp: 1,5 linii.

Wyrównywanie tekstu: justowanie (dotyczy treści). Włączone dzielenie wyrazów.

Czcionka: Times New Roman. Wielkość czcionki, którą pisana jest treść 12 pkt.

Numeracja stron rozpoczynająca się od pierwszej strony spisu treści umieszczona na dole strony przy marginesie zewnętrznym. Numery arabskie, czcionka Times New Roman 12 pkt. Liczenie stron zaczynamy od strony tytułowej. Numeru stron nie piszemy na stronie tytułowej, wstępu, spisu treści oraz pierwszych stronach każdego rozdziału.

Tytuły rozdziałów: czcionka Times New Roman 16 pkt. pogrubiona. Wyrównywanie do środka strony. Nad tytułem umieszczony tekst: Rozdział 1. Po tytule rozdziału dwie wolne linie.

Tytuły podrozdziałów: czcionka Times New Roman 12 pkt. pogrubiona. Wyrównywanie do lewej strony. Bez wolnej linii po tytule podrozdziału.

Przypisy dolne pisane czcionką Times New Roman 10 pkt., umieszczane na dole strony. Przypisy numerowane liczbami arabskimi, numeracja ciągła w całej pracy.

Tabele, rysunki, schematy, wykresy itp. numerowane dwustopniowo, np. Tabela 2.1., pierwsza cyfra oznacza numer rozdziału, a druga kolejny numer tabeli w tym rozdziale.

Tytuł obiektu za numeracją, całość pisana czcionką Times New Roman 12 pkt. pogrubioną, umieszczona nad obiektem, wyrównana do lewego marginesu.

Równania matematyczne wyśrodkowane, pisane czcionką Times New Roman 12 pkt., numeracja podawana w nawiasach okrągłych (…) wyrównanych do prawego marginesu, w tej samej linii. Zasady numeracji dwustopniowej analogiczne jak w przypadku pozostałych obiektów.

Źródło pochodzenia tabeli, rysunku, wykresu lub równania itp. umieszczone pod obiektem, tekst wyrównany do lewego marginesu, czcionka Times New Roman 10 pkt.

czwartek, 19 lipca 2012

Każdy cytat musi posiadać przypis

Każdy cytat, zaznaczony w tekście cyfrą, musi posiadać odpowiedni przypis. Przypisy umieszcza się na dole strony, pod poziomą linią, oddzielającą przypisy od głównego tekstu do którego się odnoszą. Numeracja przypisów stanowi kontynuację, od pierwszego do ostatniego przypisu w całej pracy dyplomowej. Przypisy mogą mieć charakter źródłowy, uzupełniający tekst główny, wyjaśniający (np. rozwinięcie użytego skrótu), polemiczny w odniesieniu do umieszczonych w pracy cytatów (stosuje się wówczas: Zob., Patrz, Por. lub opis wyjaśnienia). Przypis musi kończyć się kropką. W ramach jednego przypisu można podać kilka różnych źródeł (oddziela się je za pomocą średnika). W przypisach stosuje się tekst opisowy. Norma określa pewne informacje (miejsce wydania, wydawca) jako fakultatywne i nie narzuca obowiązującej interpunkcji. Ważne jest jednak aby w całej pracy stosować jednolity schemat przypisów i system interpunkcji.

Jeśli autor pracy odwołuje się kolejny raz do tej samej pozycji, może, zamiast przytaczać cały opis bibliograficzny publikacji, użyć następujących zwrotów: ibidem = tamże,

Przykład:1 Cholewa, W.: Systemy doradcze. Gliwice 1984.

2 Tamże, s.11

środa, 18 lipca 2012

Cytaty i przypisy

Autorzy prac korzystają często z przemyśleń i publikacji innych osób. Aby nie być posądzonym o plagiat, autor musi podać źródło, z którego czerpie informacje, a następnie dokładnie je opisać. Podanie źródeł jest konieczne, gdy przytacza się cytaty, dane liczbowe, wzory lub ilustracje zaczerpnięte z innych publikacji.

Zasady opisu tych dokumentów ustala norma
PN-ISO 690:2002 Dokumentacja. Przypisy bibliograficzne. Zawartość, forma i struktura. Normę tę stosuje się przy sporządzaniu przypisów w celu włączenia ich do bibliografii oraz przy formułowaniu odpowiadających pozycjom tej bibliografii powołań w tekście. W przypadku wykorzystania w pracy naukowej dokumentu elektronicznego stosuje się dodatkowo normę
PN-ISO 690-2:1999 Informacja i dokumentacja - Przypisy bibliograficzne - Arkusz 2: Dokumenty elektroniczne i ich części. Obie normy dostępne są w bibliotece.

Cytaty będące fragmentami dokumentów, tekstów źródłowych, bądź ważnymi dla pracy, przytoczonymi w dosłownym brzmieniu fragmentami opracowań naukowych, muszą być podawane w cudzysłowie. Cytaty dłuższe (kilku zdaniowe) można wyróżnić specjalnym akapitem, lub kursywą. W przypadku gdy cytat jest skracany, nie przytaczany w całości, miejsce opuszczone zaznacza się wielokropkiem w nawiasie, np.:

PrzykładTwórcza resocjalizacja w swoim założeniu przeciwstawia się postmodernistycznemu myśleniu (…) pokazuje, że u postawy odnowy człowieka (…) leży nadzieja 21.

wtorek, 17 lipca 2012

Spisy rysunków, wykresów, tabel

Spisy wszystkich dodatkowych elementów (tabel, wykre­sów, załączników) konstruujemy po zredagowaniu biblio­grafii zgodnie ze wzorem tworzenia spisu treści.

W przypadku gdy autorem tabeli, rysunku itd. jest student jako źródło podaje się: opracowanie własne. 

Spisy rysunków, wykresów, tabel powinny zawierać numer rysunku (tabeli, wykresu), jego tytuł (opis) oraz numer strony, na której występuje w tekście. Dany punkt pracy nie powinien się rozpoczynać od zapowiedzi rysunku, tabeli, wykresu. 

Element graficzny pracy musi być poprzedzony odpowiednim wprowadzeniem. Każdy rysunek, tabela, czy też wykres musi być odpowiednio skomentowany (zinterpretowany). Komentarz powinien uwzględniać m. in. próbę analizy danych zawartych w elemencie graficznym.

wtorek, 3 lipca 2012

Przygotowanie badań ekonomicznych

Przygotowanie badań ekonomicznych obejmuje szereg czynności wstępnych, które związane są z poszukiwaniem problemu badawczego, ustalaniem celów badań i hipotez badawczych, określeniem zbiorowości badawczej, rodzaju badań i doboru wskaźników, które mają być użyte w procesie badawczym. Ten etap przebiega w następujących fazach:

       Sformułowanie problemu naukowego:

      Þ zadawanie pytań ogólnych i szczegółowych;

     Þ ustalenie problemu i celu badań;

     Þ krytyka problemu w świetle literatury przedmiotu;

     Þ ustalenie hipotez badawczych;

     Þ ustalenie wstępne stosowanej terminologii;

       Konceptualizacja badań:

     Þ ustalenie zarysu badań;

     Þ ustalenie rodzaju badań, np.: monografia, eksperyment, sondaż, ankieta itp.;

     Þ wybór obiektów do badań;

       Analiza literatury związanej z tematem badawczym;

       Operacjonalizacja badań:

     Þ ustalenie szczegółowe pojęć, wskaźników, relacji itp.;

     Þ wybór albo opracowanie metod badawczych.